Badanie grupy krwi – jak sprawdzić grupę krwi? Oznaczenie grupy krwi wykonuje się poprzez pobranie krwi i oddanie próbki do analizy. Cena takiego badania waha się w zależności od miejsca. Jak sprawdzić grupę krwi w domu? Wybierz domowe pobranie krwi w uPacjenta! Badanie grupy krwi z dojazdem kosztuje ok. 55 zł + cena dojazdu 0. tomasz shafer (gość) Dodał (a) 15 kwietnia 2023 0 Komentarzy. Grupa krwi 0 nie jest rzadka. W rzeczywistości, jest to najczęściej występująca grupa krwi na świecie. W zależności od regionu, od 40% do 60% populacji posiada grupę krwi 0. Jest ona znana również jako „dawca uniwersalny”, ponieważ osoby z grupą krwi 0 Rh Co grupa krwi mówi o charakterze człowieka? Sprawdź, co twierdzą na ten temat Japończycy. Japończycy uważają, że grupa krwi determinuje osobowość człowieka i przykładają do niej dużą wagę przy wyborze współpracowników, przyjaciół, a nawet partnera życiowego. Jakie cechy charakteru mają osoby z grupą krwi A, B, AB i "0"? Ofiszkowane tylko grupy krwi. Skończyłam fiszkować przed konfliktem serologicznym str. 173 Learn with flashcards, games, and more — for free. hello quizlet System grupy krwi Rh składa się z białek znajdujących się na powierzchni czerwonych krwinek. Po systemie grup krwi ABO, grupa krwi Rh najprawdopodobniej wywołuje reakcje transfuzyjne. Początkowo system miał 49 zdefiniowanych antygenów grup krwi od 2005 r., Ale do 2023 r. Zidentyfikowano ponad 50 antygenów. It's got her blood type and fingerprints. Moja grupa krwi to A+. Me blood type's A positive. Dobra grupa krwi, ale brak srebra koloidalnego. Right blood type, but no colloidal silver. Jego grupa krwi to 0+ i smakuje słono. And his blood type is o positive, and it tastes salty. Ta sama grupa krwi, wszystko. Myi9iJb. Karl Landsteiner, austriacki lekarz patolog i immunolog, profesor uniwersytetu w Wiedniu (od 1911) oraz Rockefeller Institute for Medical Research w Nowym Jorku (od 1922) w 1901 odkrył, że w krwinkach czerwonych występują dwa antygeny, które warunkują zjawisko aglutynacji (zlepiania się krwinek) w zetknięciu z krwinkami o odmiennej strukturze antygenowej. Na podstawie tych obserwacji wyróżnił trzy grupy krwi A, B, O, za co otrzymał w 1930 Nagrodę Nobla. W 1940 z Alexandrem Wienerem odkrył czynnik Rh. W 1902 roku Alfred von Castello i Adriano Sturly odkryli czwartą grupę krwi AB. Podział ten, pod nazwą systemu ABO funkcjonuje do dzisiaj. Częstotliwość występowania poszczególnych grup krwi jest bardzo zróżnicowana. Każda z grup zawiera genetyczny przekaz określający predyspozycje organizmu do pewnych chorób. System antygenów obecnych w czerwonych krwinkach jest specyficzny i indywidualny dla każdego człowieka, podobnie, jak odciski palców, czy też DNA. "Grupa krwi jest kluczem, który otwiera drzwi do tajemnic zdrowia, choroby, długowieczności, witalności i odporności psychicznej." Grupy krwi O, A ,B, AB, powstawały w różnych okresach czasu, w różnych warunkach bytowych, co oznaczało konieczność dostosowania się człowieka do zmieniających się okoliczności. Zmieniał się sposób odżywiania, reakcji na stres, odpoczynku, który miał zapewnić regenerację organizmu. Zmiany te wywarły ogromny wpływ na systemy trawienny i immunologiczny - obszary, w których znaleziono największe różnice między grupami krwi. To co jest żywnością dla jednego człowieka może być dla drugiego trucizną. Często to obserwujemy w naszym codziennym życiu, kiedy w jednej rodzinie są osoby z różną grupą krwi. Jedzą to samo, żyją w tych samych warunkach, a jednak jedni chorują , a drudzy- nie, jedni są szczupli, a drudzy- nie. Nie zastanawiamy się nad tym, ale sprawa dotyczy lektyn – związków, które przy zetknięciu się z antygenem naszego ciała wyzwalają niekorzystny dla ogólnego zdrowia proces aglutynacji, czyli sklejania krwinek krwi. Nie atakują one każdego organizmu w jednakowym stopniu, lecz posiadają ściśle ukierunkowane upodobanie do antygenów konkretnej grupy krwi. Np. lektyny zawarte w kurczakach najchętniej atakują komórki ciała ludzi z grupą krwi B, zaś lektyny zawarte w majonezie najagresywniej zachowują się w stosunku do komórek ludzi o grupie A. Aglutynacja (sklejanie) powodowana przez lektyny może mieć bardzo poważne następstwa dla zdrowia, np. dochodzi do wzmożenia procesów gnilnych zachodzących w jelitach, objawiających się początkowo wzdęciami , które utrzymując się przez dłuższy okres czasu, zwiększają ryzyko nowotworów przewodu pokarmowego. Inne zagrożenia spowodowane aglutynacją to zagęszczanie krwi i powstawanie skrzepów, które podwyższają ryzyko zamknięcia światła tętnicy, czego skutkiem może być zawał serca lub udar niedokrwienny mózgu. Zwykle nie zastanawiamy się nad naszą krwią, która płynie sobie naszymi żyłami i tętnicami. A przecież jest to siła natury, która zawiera kod DNA dany nam przez naszych przodków. Elementy krwi reagują z tym co zjadamy. Musimy zatem nauczyć się tak dobierać dla siebie pożywienie, abyśmy mogli cieszyć się dobrym zdrowiem jak najdłużej. Wszelkie informacje możesz uzyskać w książce dr Petera D’Adamo pt.: Jedz zgodnie ze swoją grupą krwi. Dwaj lekarze dr James D'Adamo i jego syn dr Peter J. D'Adamo przez 45 lat prowadzili badania na temat zależności pomiędzy grupą krwi, a zapotrzebowaniem na składniki odżywcze, podatności każdej z grup na choroby, a także możliwości obronnych organizmu. Swoje doświadczenia, poparte badaniami klinicznymi dr Peter J. D'Adamo umieścił w książce "Jedz zgodnie ze swoją grupą krwi", która zyskała ogromną popularność na całym świecie. Zachęca bowiem ona do profilaktyki oraz leczenia chorób za pomocą diety zgodnej z grupą krwi. Dzięki informacjom zawartm w książce , naukowcy CaliVita International, opracowali wspaniały preparat Vital ( jedyny tego typu na polskim rynku.) Powstał Vital O, Vital A, Vital B, Vital AB. Każdy z nich zawiera ok. 40 składników dostosowanych do potrzeb określonej grupy krwi. Stosując go możesz spokojnie powiedzieć: „Daję sobie to , co najlepsze.” Najrzadsza grupa krwi: Grupy krwi w Polsce – od najrzadszej do najczęściej występującej Najrzadsza grupa krwi to AB Rh (-). Szacuje się, że występuje ona u zaledwie 1% Polaków. W Polsce najczęściej występującą grupą krwi jest A Rh + (32% Polaków). Tuż za nią plasuje się grupa 0 Rh+, a na trzecim miejscy B Rh+ (15%). Najważniejsze w poniższym artykule: Wśród Polaków najczęściej występującą grupą krwi jest A Rh+. Najrzadsza grupa krwi w Polsce i na świecie to AB Rh-. Nazwa grupy krwi (A, B, AB lub 0) zależy od białek występujących na czerwonych krwinkach oraz przeciwciał znajdujących się w osoczu. Jeśli we krwi występuje dodatkowo antygen D, wówczas mówimy, że krew jest Rh (+). W przypadku jego braku mamy Rh (-). Znajomość grup krwi ma szczególne znaczenie w trakcie transfuzji. Na początek zróbmy małą powtórkę z lekcji biologii. Czym w ogóle są grupy krwi? Krew składa się z osocza i elementów morfotycznych. Elementy morfotyczne to erytrocyty, limfocyty oraz trombocyty, czyli odpowiednio tłumacząc na mniej naukowy język: krwinki czerwone, krwinki białe oraz płytki krwi. Główną rolą krwinek czerwonych jest transportowanie tlenu do każdego zakątka ludzkiego ciała. Na tych krwinkach występują pewne białka, nazywane fachowo antygenami. Antygeny są dwa: antygen A oraz antygen B (no dobrze, antygenów jest o wiele więcej, jest ich kilkadziesiąt, ale te, które omawiamy są najistotniejsze). W zależności od tego, jaki zestaw antygenów występuje na krwinkach danego człowieka, mówimy o konkretnej grupie krwi. Jeżeli na krwinkach czerwonych występuje antygen A, to mówimy o grupie krwi na krwinkach czerwonych występuje antygen B, to mówimy o grupie krwi się, że antygeny występują jednocześnie, a wtedy jeżeli na krwinkach czerwonych występuje zarówno antygen A i antygen B, to mówimy o grupie krwi dojść również do sytuacji, gdy na krwinkach nie ma żadnego antygenu – tak jest w przypadku grupy krwi 0. Tak więc na krwinkach czerwonych znajdują się opisane wyżej antygeny. Z kolei w osoczu krwi znajdują się naturalne przeciwciała, które ukierunkowane są na nieobecny we krwi antygen. I odpowiednio: Grupa krwi A ma w osoczu przeciwciała anty-BGrupa krwi B ma w osoczu przeciwciała anty-AGrupa krwi AB ma w osoczu nie posiada żadnych przeciwciałGrupa krwi 0 ma w osoczu przeciwciała anty-A i anty-B Dodatkowo wchodzi jeszcze w grę antygen D. Jeżeli występuje on w krwi danego człowieka, mówimy, że krew jest Rh (+). Jeśli go nie ma: Rh (-). Antygen D może występować przy każdej grupie krwi. Gdy antygenu D brak jest we krwi (a szacuje się, że nie ma go około 15% ludzi) to w osoczu znajdują się przeciwciała anty-D. Zobacz też: Gazometria krwi [Wyniki, Normy, Cena badania] Rzadkie grupy krwi Najrzadsza grupa krwi na świecie to grupa AB Rh (-). Oznaczenie to mówi nam, że na czerwonych krwinkach znajduje się zarówno antygen A, jak i antygen B, a jednocześnie w osoczu krwi nie ma antygenu D. Zaledwie 1% ludzi w Polsce ma taką grupę krwi, więc jest to również najrzadsza grupa krwi w Polsce. Rzadka grupa krwi to również B Rh (-). Szacuje się, że ma ją około 2% populacji. Inne rzadkie grupy krwi w Polsce i na świecie to A Rh (-) oraz 0 Rh (-). Procentowo rozkład grup krwi przedstawia się następująco: Grupa krwi A Rh+ (32%)Grupa krwi 0 Rh+ (31%)Grupa krwi B Rh+ (15%)Grupa krwi AB Rh+ (7%)Grupa krwi 0 Rh- (6%)Grupa krwi A Rh- (6%)Grupa krwi B Rh- (2%)Grupa krwi AB Rh- (1%) A więc najpopularniejsza grupa krwi to A Rh+, najrzadsza grupa krwi to AB Rh-. Zobacz również: HCT – jak wygląda badanie na hematokryt? Jak interpretować wyniki? Transfuzja krwi Znajomość grup krwi jest bardzo ważna przy jej przetaczaniu, które jest stosunkowo często wykonywanym zabiegiem. Ze względu na obecność różnych przeciwciał we krwi, nie można jej przetaczać dowolnie, ponieważ przeciwciała zaatakowałyby antygeny i w organizmie zaczęłaby szaleć walka na śmierć i życie, która mogłaby się zakończyć bardzo poważnymi powikłaniami, a nawet śmiercią pacjenta. Podczas transfuzji krwi obowiązują następujące zasady: Krew 0 Rh (-) może być przetoczona każdej dla osób posiadających grupę krwi 0 Rh (-) może być jedynie osoba o tej samej grupie z grupą krwi AB można podać dowolną grupę krwi. Jednak krew ta zostanie odrzucona przez wszystkich biorców za wyjątkiem tych posiadających grupę krwi z grupą krwi A odrzuci krew z grupy z grupą krwi B odrzuci krew z grupy A. Ciekawostką jest fakt, że coraz częściej odchodzi się od podawania krwi pełnej na rzecz przetaczania wyodrębnionych składników krwi. Dzięki temu zostaje zminimalizowana ilość obcych substancji, które dostają się do ciała pacjenta. Zobacz też: Cytomegalia – Kto powinien zrobić badanie na obecność wirusa cytomegalii (CMV)? Grupa krwi a konflikt serologiczny Grupa krwi ma kluczowe znaczenie, gdy kobieta zachodzi w ciążę. Dziecko może odziedziczyć grupę krwi po niej lub po swoim tacie. Jeżeli matka nie posiada antygenu D w swojej krwi, a jej partner tak i dziecko odziedziczy grupę krwi po tacie, powstaje tak zwany “konflikt serologiczny”. Zagrożenie staje się poważne zazwyczaj dopiero przy drugiej ciąży. Podczas pierwszego porodu do krwi mamy przedostaje się antygen D i zaczyna produkować przeciwciała dla antygenu D. Pozostają one w krwi kobiety i w czasie drugiej ciąży organizm mamy zaczyna postrzegać dziecko, jako potencjalnego wroga przeciwciała zaczynają atakować układ krwionośny dziecka. Zobacz też: Rozmaz krwi u dzieci [normy i interpretacja wyników] Rodzice pytają o rzadkie grupy krwi Jakie są najrzadsze grupy krwi? Wśród najrzadszych grup krwi należy wymieni 0 Rh-, A Rh-, B Rh- oraz AB Rh-. Jaka jest najrzadsza grupa krwi na świecie? Najrzadszą grupą krwi na świecie jest AB Rh-. Ma ją jedynie 11% populacji. Jaka jest najrzadsza grupa krwi w Polsce? Która grupa krwi jest najrzadsza w Polsce. Podobnie jak na świecie, również w Polsce najrzadszą grupą krwi jest AB Rh-. Ma ją zaledwie 1% Polaków. A Rh (-) – czy to rzadka grupa krwi? Jest to jedna z rzadko występujących grup krwi. Ma ją zaledwie 6% Polaków Czy grupa krwi 0 jest rzadka? Grupę krwi 0 Rh- ma 6% Polaków, zaś 0 Rh+ aż 31%. Ogromnym plusem grupy krwi 0 Rh- jest to, że może być przetoczona każdej osobie niezależnie od jej grupy krwi. Niestety osoby o grupie krwi 0 Rh- mogą dostać jedynie krew ze swojej grupy. Zdrowie w ciąży Opryszczka wargowa w ciąży [przyczyny, objawy, leczenie i skutki] Opryszczka wargowa w ciąży: małe, swędzące pęcherzyki wypełnione płynem, które łatwo pękają powodując rozsiewanie wirusa. W zależności od typu wirusa, który wywołał te nieprzyjemne objawy, może być zlokalizowana zarówno na... Czytaj dalej → Zdrowie w ciąży Ból gardła w ciąży: domowe sposoby na chore gardło w ciąży Ból gardła w ciąży może być uciążliwą dolegliwością. W większości przypadków jednak nie stanowi powodu do niepokoju i w żaden sposób nie wpływa na zdrowie dziecka. Chore gardło w ciąży... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie w ciąży Rotawirus: Szkoła przetrwania Gdy rotawirus dopada mamę i dziecko Leki homeopatyczne, czopki przeciwwymiotne dla dzieci, probiotyki – istnieje wiele sposobów na radzenie sobie z zarażeniem rotawirusami, które najsilniej atakują jesienią i zimą. To... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie rodziców, Zdrowie w ciąży 3 naturalne antybiotyki w diecie dziecka Większość rodziców traktuje antybiotyki jako ostateczność. Nic dziwnego! Kupione w aptece specyfiki niszczą zarówno dobre, jak i złe bakterie, co niesie za sobą szereg konsekwencji. Pierwsze skutki uboczne antybiotykoterapii pojawiają... Czytaj dalej → Zdrowie w ciąży Czy żółte upławy w ciąży to powód do zmartwień? Upławy w ciąży są zjawiskiem całkowicie normalnym, które nie wskazuje na stan chorobowy. Nie oznacza to jednak, że przyszła mama nie powinna zachować wzmożonej czujności. Jeżeli w okresie ciąży pojawi... Czytaj dalej → Zdrowie w ciąży Jakie jest prawidłowe ciśnienie krwi w ciąży? Prawidłowe ciśnienie krwi jest istotną kwestią zdrowotną. Problemy z nim ma około 10 milionów Polaków, a więc 1/3 naszych rodaków! Wszelkie odchylenia od normy w tej kwestii powinny wzbudzać niepokój,... Czytaj dalej → Zdrowie w ciąży Kwas foliowy – właściwości, zastosowanie Kwas foliowy pełni w naszym organizmie niezwykle istotne funkcje. Wpływa na prawidłową budowę i rozwój komórek, pozwala zachować dobre samopoczucie i wspiera zdrowie naszych włosów i paznokci (jest obecny w... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie w ciąży, Choroby niemowląt Mykoplazma: bakteria wywołująca zapalenie płuc. Objawy i leczenie choroby Mykoplasma to bakteria, która wywołuje zakażenia dróg oddechowych i zapalenie płuc. Choroba może pojawić się w każdym wieku, ale szczególnie narażone są na nią małe dzieci. Do zakażenia dochodzi drogą... Czytaj dalej → Zdrowie w ciąży Choleostaza w ciąży – przyczyny, objawy oraz sposoby na cholestazę ciążową Jeśli dokucza ci swędzenie skóry w ciąży, które nie ustępuje mimo ciągłego nawilżania, istnieje prawdopodobieństwo, że dopadła cię cholestaza. Zobacz, na czym polega ta choroba wątroby i dowiedz się, dlaczego... Czytaj dalej → Zdrowie rodziców, Zdrowie dziecka, Zdrowie w ciąży, Badania Mutacja genu MTHFR [objawy, badanie] MTHFR to gen, który współuczestniczy w syntezie enzymu, jakim jest metylenotetrahydrofolian reduktazy. Enzym ten współuczestniczy w przekształcaniu między innymi kwasu foliowego oraz witaminy B12, czyli kobalaminy do postaci aktywnej, którą... Czytaj dalej → Ciąża, Zdrowie rodziców, Zdrowie w ciąży Kiedy ból piersi powinien wzbudzić Twój niepokój? Kiedy kobieta zaczyna odczuwać ból piersi, automatycznie w jej głowie budzi się niepokój. Nie bez powodu tak dużo mówi się teraz o profilaktyce raka piersi, o samobadaniu i regularnych badaniach... Czytaj dalej → Zdrowie w ciąży Różowe plamienie w ciąży – norma czy powód do niepokoju? Z dzieckiem pod piersią każda anomalia, a już na pewno różowe plamienie w ciąży, potrafi przyprawić o gęsią skórkę. Czy zaróżowiona bielizna rzeczywiście sygnalizuje jakieś problemy? Co zwiastuje plamienie w... Czytaj dalej → Zdrowie dziecka, Zdrowie rodziców, Zdrowie w ciąży Inhalacje na kaszel – jak je robić i czym inhalować? Inhalacje na kaszel pozwalają na podanie leku bezpośrednio do tkanek układu oddechowego. Ich zaletą jest wygoda, duże bezpieczeństwo i możliwość wykonywania w warunkach domowych. Można stosować je w przypadku przeziębień,... Czytaj dalej → Dieta w ciąży, Zdrowie w ciąży Herbata z liści malin w ciąży – czy jest bezpieczna? Mimo bogatych właściwości trzeba zachować ostrożność Już od wieków wiadomo, że w przyrodzie drzemie ogromne bogactwo zdrowia. Jedną z takich naturalnych substancji, które mogą korzystnie wpływać na funkcjonowanie naszego organizmu jest napar ze świeżych liści malin.... Czytaj dalej → Zdrowie w ciąży Rwa kulszowa w ciąży – przyczyny, objawy i sposoby łagodzenia bólu Jedną z często dotykających kobiety ciężarne dolegliwości bólowych związanych z plecami, jest rwa kulszowa. Dlaczego kobiety w ciąży narażone są na zaburzenia pracy nerwu kulszowego, czym objawia się atak rwy... Czytaj dalej → 4/13 Przeglądaj galerię za pomocą strzałek na klawiaturze fot. belchonock/123rfPoprzednieNastępne Szacuje się, że ok. 38 proc. populacji ma właśnie taką grupę krwi. Dla porównania, osoby z grupą 0 stanowią ok. 37 proc., a z B – ok. 17 grupą krwi jest AB, którą ma tylko ok. 8 proc. populacji na krwi może wpływać na wzrost ryzyka zachorowania na niektóre choroby. Zobacz równieżPolecamy Grupa krwi 0 uchodzi za najbardziej pożądaną ze względu na jej uniwersalność – może być przetoczona posiadaczom wszystkich innych grup, a więc A, B oraz AB. Szczególnie pożądana jest krew 0 Rh-. Zobacz, co decyduje o jej wyjątkowych właściwościach. Sprawdź, jakie zasady określają jej dziedziczenie. Grupa krwi 0 - czym jest? Grupa krwi 0 jest najbardziej uniwersalną ze wszystkich, które są w wyróżniane w podstawowym układzie ABO – po przetoczeniu może być łączona z każdą inną. Jest też niemal najczęstsza – identyfikuje się ją u 37 procent populacji (dla porównania krew A ma 38 proc., B – 17 proc., AB – 8 proc.). Symbol 0 oznacza, że brak w niej antygenów A lub B, czyli substancji, które u wielu osób występują na powierzchni czerwonych krwinek i wywołują określone reakcje układu odpornościowego. Obecnie oznaczenie to w większości krajów czytane jest jako „zero”, choć pierwotnie był to skrót od niemieckiego słowa ohne, czyli „bez” (antygenów A i B). Grupę 0, tak jak wszystkie inne, dziedziczy się na ogólnych zasadach, określonych przez tzw. prawo Mendla. W dużym uproszczeniu, dziecko może mieć krew tego typu, jeśli: oboje rodzice należą do grupy 0 (potomstwo na pewno będzie mieć krew 0 i jest to jedyny przypadek, gdy kwestię dziedziczenia można z góry określić ze 100-procentową pewnością); jedno z rodziców ma krew 0, a drugie A (wówczas dziecko będzie należeć do grupy 0 lub A); jedno z rodziców ma krew 0, a drugie B (możliwe opcje: 0 lub B); oboje rodzice mają krew A (możliwe opcje: 0 lub A); oboje rodzice mają krew B (możliwe opcje: 0 lub B); jedno z rodziców ma krew A, a drugie B (możliwe opcje: 0, A, B lub AB); Dodatkowo należy pamiętać, że krew każdego typu, a więc 0, A, B oraz AB, może być grupą krwi o Rh dodatnim lub ujemnym. Co to oznacza? Czym jest czynnik Rh? Na podstawowy podział ABO nakładają się inne układy grupowe. Najważniejszym z nich jest układ Rh, warunkowany obecnością antygenu oznaczonego symbolem „D”. Substancję tę wykryto prowadząc badania na małpach Macacus rhesus, stąd nazwa Rh. Osoby, w krwi których znajduje się antygen D, zaliczane są do grupy Rh+. U rasy białej jest ona dominująca, występuje u około 85 procent populacji. Układ Rh jest niezależny od ABO, stąd liczne możliwe kombinacje spotykane w oznaczeniach, takie jak 0 Rh+, A Rh+, AB Rh- id. Grupa krwi 0 Rh+ występuje u 31 procent populacji. Jej dziedzicznie określają zasady przedstawione wyżej w odniesieniu do układu ABO, a dodatkowo – jeszcze bardziej skomplikowane reguły dotyczące przekazywania czynnika Rh. Pod uwagę należy brać w tym przypadku tzw. allele, czyli warianty genu kodującego grupę krwi. Każda osoba ma dwa, oznaczane symbolami „D” i „d”. Krew Rh+ występuje w postaci silnej (DD), ale też słabej (Dd), natomiast Rh- zawsze ma postać dd. Krew 0 Rh+ dziecko będzie mieć, jeśli występuje ona: u obojga rodziców wariancie DD – na 100 procent krew dziecka będzie należeć do grupy Rh+ (DD); u jednego z rodziców w wariancie DD, u drugiego Dd – u dziecka wytworzy się krew Rh+ typu DD lub Dd; tylko u jednego z rodziców w wariancie DD (drugi należy do grupy Rh-, czyli dd) – możliwy rezultat to krew Rh+ DD lub Dd; u obojga rodziców w wariancie Dd – dziecko może mieć krew Rh+ (DD albo Dd), ale też Rh- (dd); u jednego z rodziców w wariancie Dd (drugi należy do grupy Rh-) – potencjalny efekt to Rh+ (Dd) lub Rh- (dd). Grupa krwi 0 Rh- Grupa krwi 0 Rh minus jest jedną z rzadziej występujących (około 6 procent), a zarazem najbardziej pożądaną w kontekście pełnej jej transfuzyjności – pewnym jest, że nie wejdzie ona w konflikt z krwią żadnego innego typu. Brak czynnika Rh w krwi dziecka jest możliwy, gdy: oboje rodzice należą do grupy Rh- (dd); jedno z rodziców ma krew Rh- (dd), a drugie Rh+ w słabym wariancie Dd; oboje rodzice mają krew Rh+ w postaci Dd; Tylko w pierwszej z wymienionych sytuacji wynik dziedziczenia jest pewny. W pozostałych grupa Rh- jest tylko jedną z dwóch opcji (obok Rh+ Dd). Reasumując, aby mieć absolutną pewność, że dziecko odziedziczy krew 0 Rh-, oboje rodzice musieliby należeć zarówno do grupy 0, jak też Rh minus. Jest to możliwe, ale statystycznie stosunkowo mało prawdopodobne. Czy grupa krwi 0 rh+ jest uniwersalna? Czy jeśli krew 0 Rh- można przetoczyć każdemu człowiekowi na świecie, to samo można powiedzieć o 0 Rh+? Czy jest to równie uniwersalna grupa krwi? Symbol „0” oznacza, że nie będzie ona wchodzić w żaden konflikt w układzie ABO. Należy jednak uważać, w przypadkach, gdy niezbędna jest zbieżność także w układzie Rh. Dobrym tego przykładem są transfuzje związane z tzw. konfliktem serologicznym, występującym między matką i jej dzieckiem, w sytuacji gdy maluch odziedziczył krew Rh+ po ojcu, a matka należy do grupy Rh-. W związku z tym uniwersalność 0 Rh + jest mniejsza, aniżeli w przypadku 0 Rh-. Uwaga: o ile osoby posiadające krew 0 są uniwersalnymi dawcami, jednocześnie stanowią najbardziej wymagającą grupę, jeśli chodzi o biorców. Przy transfuzji krew mogą otrzymać wyłącznie od innych osób z tej samej grupy 0. Ma to związek z wytwarzaniem specyficznych przeciwciał w odpowiedzi na antygeny. Grupę krwi zero cechuje brak antygenów A i B, ale też występowanie przeciwciał A oraz B. Jeśli pacjent z grupy 0 otrzyma krew typu A, B lub AB, przeciwciała te przypuszczą atak na znajdujące się w niej antygeny. Dlaczego 0 to najstarsza grupa krwi? Krew 0 uważana jest za najstarszą z występujących. Jej odkrycie datowane jest wprawdzie na pierwsze lata XX wieku, przypuszcza się jednak, że grupa zero pierwotnie występowała u wszystkich ludzi na świecie, a do pierwszych jej modyfikacji dość miało około 20 tysięcy lat temu. Powstanie grupy A, a później kolejnych, powodowane miało być zmianą diety, a następnie krzyżówkami genetycznymi. Stąd też na wpół potoczna opinia, jakoby najstarsza grupa krwi miała oddawać myśliwski i typowo mięsożerny charakter ludzi pierwotnych, inne zaś w większym stopniu kojarzone są z pożywieniem roślinnym. Pogląd ten znajduje odzwierciedlenie w XX-wiecznych teoriach dotyczących diet dla wybranych grup krwi, a nawet cech osobowości charakteryzujących osoby należące do każdej z nich. Hipotezy te nie znajdują jednak szerokiego udokumentowania w wynikach badań i często są traktowane w kategoriach pseudo-nauki. Człowiek wędrował do różnych części świata, gdzie musiał się przystosować do zastanych tam warunków klimatycznych. Rasy ludzkie są więc wynikiem możliwie jak najlepszej adaptacji do odmiennych warunków. Kolor skóry zależny jest od ilości zawartej w niej melatoniny - hormonu aminokwasowego, powodującego zmianę stanu skupienia melaniny (czarnego pigmentu) w melanocytach (komórkach barwnikowych) skóry i tworzenia się jej skupisk. Liczba melanocytów we wszystkich rasach właściwie się nie różni, jedynie ich rozmieszczenie jest charakterystyczne dla każdej z ras. W warunkach częstego operowania silnych promieni słonecznych, najkorzystniejsze są ścisłe skupiska tych komórek, dzięki którym pochłaniane są promienie ultrafioletowe - taką adoptacją do środowiska wykazuje się rasa czarna (rys 1). Promienie słoneczne są niezbędne organizmowi, więc jeśli jest ich niewiele należy je jak najlepiej wykorzystać, w czym ułatwia biała skóra, która przepuszcza promieniowanie UV potrzebne do produkcji witaminy D, regulującej gospodarkę wapniową i fosforową organizmu. Organizmy ludzi żyjących w danych strefach klimatycznych musiały się przystosować do panujących tam warunków. Sama budowa ciała zależy od temperatury panującej zazwyczaj na danym terenie, generalnie ludzie z gorących i suchych stref są wysocy, szczupli, co zapewnia im szybką wymianę ciepła. Natomiast krępą budową ciała i krótkimi kończynami charakteryzują się ludzie z zimnych stref klimatycznych, gdyż taka budowa ciała pozwala na większą proporcje tkanki tłuszczowej, dzięki czemu ciepło jest dłużej zatrzymywane w organizmie. Różnice między rasami są najbardziej widoczne, gdy przyjrzymy się twarzom, nie chodzi tu wyłącznie o kolor twarzy, lecz również o jej kształt, który również jest przejawem dostosowania się do środowiska. Przykładem może być twarz mongoloidów, która została zabezpieczona przed chłodem poprzez zmniejszenie jej wielkości (zdj. 2) - oczy zostały otoczone poduszkami tłuszczu, co zapewnia ochronę gałki ocznej i zatok przed zimnem. Również zawartość tlenu w powietrzu decyduje o naszym wyglądzie. Cechą charakterystyczną mieszkańców gór jest zwiększona klatka piersiowa (zdj. 3) , co spowodowane jest tym, że zawartość tlenu na tych terenach jest niska, więc należy wdychać i wydychać większe porcje powietrza. Środowisko, w którym żyjemy jest niezmiernie zróżnicowane i żeby w nim przetrwać musimy się do niego przystosowywać, proces ten trwa od zarania ludzkości i jest on powodem różnorodności wśród ludzi. Wszyscy ludzie żyjący na Ziemi, bez względu na rasę, należą do jednego gatunku - homo sapiens, czyli człowiek rozumny. Klasyfikowanie ludności świata pod względem rasowym napotyka duże trudności. Wynikają one z ogromnego zróżnicowania rodzaju ludzkiego oraz migracji zarówno prehistorycznych, jak i późniejszych. Podział na rasy wynika z porównania takich cech jak: kolor skóry i oczu, kształt głowy, kolor i kształt włosów, wielkość i budowa ciała, grupy krwi. Niektórzy antropologowie wyróżniają ponad 20 ras ludzkich. Francuski zoolog, anatom i ewolucjonista George Cuvier opisał w 1798 roku trzy rasy (dziś nazywane najczęściej odmianami lub wielkimi rasami) ludzkie: białą (europoidalną), czarną (negroidalną) i żółtą (mongoloidalną). Intuicyjnie wyróżniono je od dawna, jednak dopiero G. Cuvier przedstawił naukowy opis różnic fizycznych typów człowieka, uwzględniając nie tylko kolor skóry, ale i inne cechy, zwłaszcza proporcje części ciała, kształt czaszki, twarzy, nosa, kształt i barwę oczu, intensywność i rodzaj owłosienia. Jego zasługą jest też zaliczenie amerykańskich Indian do odmiany żółtej. Przedtem, mimo licznych podobieństw w wyglądzie do mieszkańców Azji Wschodniej, byli oni uznawani za odmienną wielka rasę zwaną „czerwoną (nazwa jest mylącą, pochodzi bowiem od obrzędowego malowania przez niektóre plemiona indiańskie skóry na czerwono) lub amerykańską. Wprawdzie podział G. Cuviera zaczęto krytykować niemal natychmiast po jego ogłoszeniu, jako zbyt mało szczegółowy, nie uwzględniający ogromnego fizycznego zróżnicowania gatunku Homo sapiens , przetrwał on jednak do dzisiaj, dzięki swej prostocie i zwróceniu uwagi na cechy najłatwiej obserwowalne. Oprócz niego stosowane są jednak także inne, bardziej szczegółowe. Często stosowany jest podział ludzkości na 4 odmiany, oprócz opisanych przez G. Cuviera wyróżniona jest wówczas odmiana australoidalna, do której zaliczani są pierwotni mieszkańcy Australii i Malezji. Niekiedy za odrębną czwartą wielką rasę uznawana jest „rasa brunatna”, do której zaliczane są liczne ludy Azji Południowo – Wschodniej, w rzeczywistości powstałe z wymieszania różnych odmian. Klasyczny podział rasowy (3 rasy główne): Rasa biała (europeidalna, kaukaska) dzieli się na trzy gałęzie: europejską - ludy Europy i ludność pochodzenia europejskiego w obu Amerykach, Australii, Nowej Zelandii, RPA oraz Rosjanie w Azji; semicko-chamicką - głównie Arabowie w północnej Afryce i na Bliskim Wschodzie; indyjsko-irańską - ludność Azji Południowo-Zachodniej (np. Turcy, Irańczycy) i północnych Indii. Rasa żółta (mongoloidalna) składa się z 2 gałęzi: azjatyckiej - Chińczycy, Mongołowie, Koreańczycy, ludy Syberii i Dalekiego Wschodu (np. Jakuci, Ewenkowie) oraz Eskimosi; amerykańskiej - są to Indianie obu Ameryk. Rasa czarna (negroidalna) dzieli się na 2 gałęzie: afrykańską - zamieszkującą tereny na południe od Sahary - są to Murzyni sudańscy, Murzyni Bantu, Pigmeje, Buszmeni, Hotentoci, należą do niej również potomkowie murzyńskich niewolników w obu Amerykach; oceaniczną - są to aborygeni w Australii, Papuasi na Nowej Gwinei oraz ludy Melanezji. Oprócz ras głównych wyróżnia się też formy przejściowe między rasami, czyli ludy mające mieszane cechy dwóch różnych ras. Są to: forma przejściowa między rasą białą a czarną - zamieszkuje Czad, Sudan, Etiopię, Erytreę, Somalię, część Kenii oraz południowe Indie; forma przejściowa między rasą białą a żółtą - są to ludy centralnej Azji (np. Kazachowie, Ujgurzy) oraz Metysi w obu Amerykach (najwięcej w Meksyku); forma przejściowa między rasą żółtą a czarną - zamieszkuje Japonię, Półwysep Indochiński (Wietnam, Kambodżę, Tajlandię), Archipelag Malajski (Indonezyjczycy), Filipiny oraz wyspy Mikronezji i Polinezji. Innym obszarem występowania tej formy jest Madagaskar. W 1962 r. przedstawiony została, a następnie zyskał dużą popularność, podział na 8 ras, stanowiący w zasadzie rozszerzenie propozycji Cuviera. Wyróżnia się w nim: rasę europejską – cechującą się najjaśniejszą skórą, znacznym odsetkiem blondynów i osobników jasnookich (zwłaszcza niebieskookich), silnym zarostem i owłosieniem ciała u mężczyzn; oczy są często migdałoksaztałtne; należą do niej ludy Europy, napływowa ludność Ameryk, Australii, Nowej Zelandii, RPA, Rosjanie w Azji oraz Arabowie w Afryce i Azji; rasę indyjską – o stosunkowo ciemnej skórze, ale europeidalnych rysach twarzy (np. na ogół wąski nos), wysokim wzroście, granatowoczarnych, prostych lub falistych włosach; zamieszkującą Półwysep Indyjski; rasę azjatycką – o żółtej skórze, twarzy zwykle płaskiej, z częstym występowaniem fałdy mongolskiej (fałda skórna zakrywająca od góry wewnętrzny kat szpary ocznej i górną powiekę, jej obecność powoduje „skośne oczy”), włosy są na ogół czarne, grube i proste; występującą w Azji, na wybrzeżach Ameryki Północnej i na Madagaskarze; rasę amerykańską – o żółtej lub brunatnej skórze, czarnych i prostych włosach, rasa ta cechuje się wyraźną odrębnością pod względem grup krwi, niemal zupełnie brak u jej przedstawicieli grupy A; są to Indianie obu Ameryk; rasę polinezyjską – o jasnobrunatnej skórze, twarzach z często występującą fałdą mongoloidalną, włosach czarnych, prostych lub falistych; są to ludy Polinezji i Mikronezji; rasę afrykańską – o wyraźnie ciemnej, często czarnej skórze, włosach wełnistych, lub typu fil-fil, oczach bardzo ciemnych i płytko osadzonych, słabym zaroście i owłosieniu, szerokim, spłaszczonym nosie, grubych, często wywiniętych wargach, słabo wykształconej bródce; jest to czarna ludność żyjąca na południe od Sahary; rasę australijską – o skórze ciemnobrunatnej, falistych włosach, silnym zaroście, wydatnych łukach brwiowych, szerokim nosie o bardzo niskiej nasadzie, wielkich zębach trzonowych i przedtrzonowych; są to aborygeni w Australii; rasę melanezyjską – o „murzyńskim wyglądzie” (ciemnej, często czarnej skórze, słabym owłosieniu, szerokim, spłaszczonym nosie itd.), cechującą się nadto niemal całkowitym brakiem osobników o grupie krwi RH – minus; zajmującą Nową Gwineę i wyspy Melanezji. Rasy europejska i indyjska stanowią odpowiednik białej odmiany człowieka, azjatycka, amerykańska i polinezyjska – żółtej, a afrykańska, australijska i melanezyjska – czarnej. Zdecydowanie największą mieszanką ras jest ludność Ameryki Łacińskiej. Występuje tam rdzenna ludność indiańska należąca do rasy żółtej, potomkowie białej ludności pochodzenia europejskiego oraz potomkowie murzyńskich niewolników. Doszło tam do zjawiska metysażu, czyli wymieszania się ludności o różnych cechach rasowych. Słowo Metys używane jest najczęściej na określenie mieszkańca rasy europejskiej i amerykańskiej (Białego i Indianina), jednak często nazywa się tak każdego mieszańca dwóch ras. Proces mieszania się ras ludzkich jest zapewne długotrwały, jak istnienie ras. Uległ on nasileniu w ostatnich kilku stuleciach w związku z masowymi przemieszczeniami ludności w skali globu (zwłaszcza kolonizacją europejską obu Ameryk i wywozem niewolników z Afryki do Ameryki i do krajów arabskich) i coraz większymi ułatwieniami kontaktów międzyludzkich. Rasizm Rasizm to doktryna głosząca, ze ludzie dzielą się na rasy nie tylko ze względu na cechy somatyczne (budowa ciała, kolor skory) ale i psychiczne. Rasy są nierówne, "wyższe", "niższe". Mieszanie ras prowadzi do degeneracji ludzkości, upadku cywilizacji i kultur. Według tego przekonania konieczne jest trosko o czystość rasowa i stosowanie segregacji rasowej. Jednakże argumenty z dziedziny genetyki, antropologii, psychologii, czy historii kultury, przytaczane na poparcie tych poglądów nie znalazły potwierdzenia w wynikach wielu przeprowadzonych testów, i można bezspornie twierdzić, że mają one podłoże społeczno-ekonomiczne, a nie genetyczne. Nie znalazły również poparcia próby wykazania, że krzyżowanie się ras ma ujemne skutki biologiczne, czyli że potomstwo przedstawicieli różnych ras jest umysłowo, lub fizycznie mniej sprawne, niż potomstwo pary tej samej rasy. Za twórców rasizmu uważa się: dyplomatę francuskiego z XIX w. Hrabiego Gobineau (uznawał wyższość rasową Germanów) i niemieckiego filozofa pochodzenia angielskiego Chamberlaina, tworzącego na przełomie XIX i XX w. (teoria o wyższości rasy aryjskiej). Nienawiść rasowa Twierdzi się czasem, że awersje między poszczególnymi typami ludzkimi są nieuniknione. Jest to jednak niezwykle błędne założenie, gdyż dowiedziono, że dzieci różnych ras, wychowane razem, nie wykazują żadnych antagonizmów. Nie ulega więc wątpliwości, że nienawiść rasowa istnieje jedynie wtedy, kiedy zostaje wpojona. Gdy po I wojnie światowej, i w okresie wielkiego kryzysu gospodarczego dla Niemiec nadszedł czas niepowodzeń, antysemickie doktryny nazistów stały się podstawą do obarczania winą za to ludności żydowskiej. Niezwykle wygodne jest mieć grupę ludzi, odcinającą się znacznie od naszej grupy, przeciwko której można skierować agresję bez urażenia sąsiadów. Fakt ten wykorzystali faszyści w Wielkiej Brytanii: we wschodniej dzielnicy Londynu usiłowali wywołać rozruchy antysemickie, w Cardiff zaatakowali Murzynów, w Liverpoolu zaś obiektem ich prześladowań stali się Irlandczycy. Tego rodzaju psychologiczne skłonności podtrzymują w gruncie rzeczy ci, którzy odnoszą korzyść z rozłamów rasowych i narodowościowych. Na wielu obszarach współczesnego świata ciemnoskórzy stanowią potężne źródło taniej siły roboczej dla farmerów i przemysłowców. W przypadku wzrostu ich płac lub poprawienia warunków pracy, zyski mogłyby zmniejszyć się lub spaść do zera. Na przykład w jednym z okręgów górniczych w południowej Afryce, w roku 1937 przeciętny dochód w skali rocznej wynosił dla 36 tysięcy robotników europejskich 390 funtów szterlingów, zaś dla 280 tysięcy robotników nie-europejskich - 47 funtów szterlingów. Gdyby wszyscy robotnicy byli zrzeszeni w związkach zawodowych, tak jak na niektórych obszarach Stanów Zjednoczonych, niższa pozycja ekonomiczna robotników nie-europejskich uległaby na pewno szybkiej poprawie na niekorzyść ich pracodawców. Z tego też względu w interesie grupy rządzącej i pracodawców leży utrzymanie podziału rasowego i podbudowywanie tego stanowiska fałszami z dziedziny biologii człowieka.

grupy krwi na świecie mapa